Jeśli chcielibyście się znaleźć w tej rubryce, to wystarczy, że dodacie mnie do obserwowanych i dodacie link na blogu (lub innej stronie) z moim opowiadaniem.
Caroline: Zmierzchało. Ostatnie, nikłe promienie zachodzącego słońca bladły za horyzontem, gdy pojedyncza kropla deszczu delikatnie uderzyła w mój policzek, mieszając się ze strużką, powoli spływającej z kącika pokaleczonych warg krwi. Leżałam wśród zgliszczy, zwrócona twarzą w granat nieba, nie mogąc poruszyć żadną ze zdrętwiałych kończyn. Z trudem nabierałam powietrza, czując przy każdym uniesieniu klatki piersiowej, jak dębowy kołek raz po raz muska moje serce. "Wybacz mi, love..."- słowa Klausa rozbrzmiewały w mojej głowie, by już po chwili zostać zastąpione niewyobrażalnym uczuciem zdrady. Zranił mnie, zabił... Czułam jak śmierć zbliża się, odbierając mi dech. Czarna, smolista szata okręca się wokół jej kostek, gdy przysiada przy mnie, by dokonać tego ostatecznego czynu. Ostrożnie kładzie dłoń na moim czole, zabierając ból i zastępując go jedynie pustką i tak odchodzę, pokonana, samotna, zdradzona. - P...- wycharczałam.-P...o...m...o...c...y...-usiłowałam przywołać kogokolwiek, kto odpędziłby tę straszną kreaturę. Nikt jednak nie przybył. Umierałam."
Na ocenialni pojawiła się ocena Twojego bloga: http://www.ocenialna-blogow.blogspot.com/2013/08/hej-nazywam-sie-katsumi-i-dzisiaj-zacza.html
OdpowiedzUsuń" Prologue: Let her go.
OdpowiedzUsuńCaroline:
Zmierzchało.
Ostatnie, nikłe promienie zachodzącego słońca bladły za horyzontem, gdy pojedyncza kropla deszczu delikatnie uderzyła w mój policzek, mieszając się ze strużką, powoli spływającej z kącika pokaleczonych warg krwi. Leżałam wśród zgliszczy, zwrócona twarzą w granat nieba, nie mogąc poruszyć żadną ze zdrętwiałych kończyn. Z trudem nabierałam powietrza, czując przy każdym uniesieniu klatki piersiowej, jak dębowy kołek raz po raz muska moje serce. "Wybacz mi, love..."- słowa Klausa rozbrzmiewały w mojej głowie, by już po chwili zostać zastąpione niewyobrażalnym uczuciem zdrady. Zranił mnie, zabił... Czułam jak śmierć zbliża się, odbierając mi dech. Czarna, smolista szata okręca się wokół jej kostek, gdy przysiada przy mnie, by dokonać tego ostatecznego czynu. Ostrożnie kładzie dłoń na moim czole, zabierając ból i zastępując go jedynie pustką i tak odchodzę, pokonana, samotna, zdradzona.
- P...- wycharczałam.-P...o...m...o...c...y...-usiłowałam przywołać kogokolwiek, kto odpędziłby tę straszną kreaturę. Nikt jednak nie przybył.
Umierałam."
Zapraszam na:
kochajac-potwora.blogspot.com